وقتی بیشتر مردم به حیوانات در حال انقراض فکر می کنند، بیشتر گونه های عجیب و غریب به ذهن می رسند. خیلی از مردم کرگدن ها، پلنگ ها، اورانگوتان ها، فیل ها، ببرها و سایر گونه های مشابه را به تصویر می کشند. نوع حیواناتی که برای دیدن دست اول به باغ وحش می روید. آخرین حیواناتی که تصویر می کنند اهلی شده اند. اگر متوجه شوید که در مسیر مشابهی فکر می‌کنید، ممکن است از دانستن نژادهای موجود در حال انقراض اسب‌های خانگی متعجب شوید.
12 نژاد اسب در حال انقراض
1. کرم آمریکایی
اگر هرگز نام American Cream Draft Horse را نشنیده اید، تنها نیستید. آمریکن کرم ها اولین نژاد آمریکایی اسب بادگیر هستند که برای اولین بار در سال 1905 در مرکز آیووا ایجاد شد. مادیان اول به نام “بزرگ پیر” شناخته می شود، و او اجداد هر کرم زنده آمریکایی است. متأسفانه، امروز کمتر از 100 اسب آمریکایی کرم درافت مانده است.
این اسب‌ها بیشتر از اینکه اولین نژاد اسب‌های آمریکایی بسیار محدود به فرد هستند. دارای ژن شامپاین هستند که باعث رنگ کرم می شوند. زیر کت کرم آنها پوست صورتی است. آنها همچنین چشم هایی به رنگ کهربایی دارند و می توانند تا 2000 پوند وزن داشته باشند.
2. کانادایی
همانطور که ممکن است از نام آن حدس بزنید، نژاد اسب کانادایی در کانادا منشا گرفته است. نکته مهم به فرد شروع آنها است که همه آنها فقط از چند اسب نفیس فرانسوی هستند که توسط پادشاه لوئیس چهاردهم در اواخر دهه 1600 به کانادا فرستاده شدند. اما این اسب ها فقط برای نمایش نبودند. آنها اسب‌های بسیار متنوعی هستند که برای همه چیز، با کشیدن، سواری و استفاده به عنوان پایه‌های جنگی استفاده می‌شوند.
این نژاد در دهه 1800 تقریباً منقرض شد. تا حدی این به دلیل تطبیق پذیری آنها است که باعث شده آنها به خارج از کشور ارسال شوند. حتی در جنگ داخلی آمریکا به منظور استفاده از آن قرار دارد. در دهه 1970، تلاش برای افزایش تعداد آنها آغاز شد. حدود 2000 اسب کانادایی باقی مانده است.
3. خزر
کاسپین ها اسب های کوچک هستند که ظاهری شبیه به آپالوسا دارند و لکه های تیره اکثر بدن آنها را پوشانده است. اما خزرها یک نژاد باستانی از ایران هستند. در دهه 1960 تقریباً منقرض شد، این نژاد توسط یک مهاجر به نام لوئیز فیروز نجات یافت.
طبق اکثر استانداردها، خزرها یک اسب تسویه حساب می شوند زیرا قد آنها فقط 9 تا 10 دست است. با این حال، ترکیب آنها بیشتر شبیه به یک اسب با اندازه کامل است، به همین دلیل است که آنها را به عنوان اسب های مینیاتوری می نامند. خزرها کوتاه هستند، اما دارند تنها در شش ماهگی به قد کامل خود برسند.
4. خلیج کلیولند
با تنها حدود 1000 نمونه باقی مانده، خلیج های کلیولند یکی از در معرض خطرترین نژادهای اسب هستند که هنوز منقرض نشده اند. زمانی که به عنوان اسب بارکش در نظر گرفته شده است، خلیج های کلیولند بسیار آدا قابل قبول در حال حاضر هستند، این اسباب های چند منظوره هستند که کالسکه های سلطنتی بریتانیا را می کنند، در شکار روباه شرکت می کنند، و در پرش نمایشی عالی هستند.
اگرچهتعداد کمی از خلیج های کلیولند باقی مانده است، این نژاد در واقع بسیار قدیمی است و منشا آن در قرون وسطی است. آنها به دلیل رفتن فوق‌العاده صاف شده‌اند و باعث می‌شوند سواری بسیار خوبی داشته باشند. این را به شخصیت معقول و رفتارهای خوب آنها اضافه کنید و بدانید چرا این نژاد در چنین مشکلی قرار دارد.
5. اسب اسپانیایی استعماری
اسب های اسپانیایی استعماری یک نژاد. در عوض، این گروه از نژادهای بسیار مشابه است که همگی از اولین اسب های عبریایی هستند که در دهه 1500 از اسپانیا به قره آمریکا آمدند. در مجموع، حدود 15 نژاد از این گروه هستند، و آنها می توانند بر اسب های راه رفتن آمریکایی باشند. برخی از نژادهای اسپانیایی استعماری عبارتند از کراکر فلوریدا، کارولینا مارش تاکی و بارب اسپانیایی. در مجموع، تقریباً 2200 اسپانیاییاسپانیاستعماری باقی مانده است.
6. دیلز پونی
Dales Ponies اسب‌هایی با ظاهری فوق‌العاده سلطنتی با یال‌های سیاه و دم و دور سم‌هایشان هستند که به نظر می‌رسند چکمه‌هایی پوشیده‌اند. هر چند به عنوان در خطر خطر طبقه بندی شدند، اما همیشه به وضعیت بحرانی منتقل شده اند، که به این معنی است که آنها حتی از برخی از نژادهای موجود در این لیست در مشکل مشکلی هستند.
جالب است که پونی‌های دیلز در ابتدا برای استفاده می‌شدند. در طول جنگ های جهانی و پس از آن، تعداد آنها به شدت کاهش یافت. در حال حاضر، با وجود ظاهر چشمگیر آنها، کمتر از 3000 دال پونی زنده هستند.
7. Exmoor Pony
مانند دیلز پونی ها، اسب های اکسمور در ابتدا به عنوان پونی های گودالی که در معدن کار می کردند استفاده می کردند. این پر زرق و برق ترین کار برای یک اسب نیست، اما تاریخچه این نژاد در زمان جنگ جهانی اول چرخش بسیار تاریک تری داشت. پس از جنگ جهانی اول، تنها 50 اسب اکسمور مانده بود. این دلیل است که در طول جنگ، آنها برای دو هدف اصلی مورد استفاده قرار گرفتند. غذا و تمرین هدف کمتر از 2000 اکسمور پونی اهلی به همراه یک گله کوچک وحشی حدود 150 در اکسمور وجود دارد.
8. گالیسنو
از بین همه اسب‌های موجود در این فهرست، گالیکنوس ممکن است در این زمان نادرترین باشد. تا سال 2017، کمتر از 100 اسب گالیکنو ثبت شده است که وضعیت آنها را در معرض خطر جدی قرار داده است. اجداد اسب های گالیکنو اولین بار در کشتی کریستف کلمب در دومین سفر او به منطقه به دنیای جدید آمدند. 500 سال پرورش طبیعی برای ایجاد اسب های گالیکنو که می شناسیم طول کشید. اسب‌های همه‌کاره، گالیکنوس را می‌توان در هر رشته‌ای آموزش داد و آنقدر مستحکم کرد که می‌توان تمام روز را بدون مشکل سوار کرد.
9. اسب هاکنی
10. هاکنی پونی
هکنی پونی ها در حال انجام یک کار هستند بهتر از اسب ها به همین نام در طول 20 سال گذشته، نزدیک به 9000 مورد از آنها در ایالات متحده ثبت شده است که معادل بیش از 400 ثبت در سال است. این اسب‌ها با اسب‌های هاکنی که همنام هستند، نزدیکی دارند. پونی‌های هاکنی با تلاقی اسب‌های اسب‌های نژاد هاکنی با فال پونی‌ها ایجاد شدند. در یک محیط کاملاً کنترل شده آنها پرورش داده شدند، به این معنی که از استایل و استقامت برای ساختن اسب کشنده نهایی برای کالسکه و گاری باشند.
11. شایر
در حال حاضر، کمتر از 2000 اسب شایر در جهان باقی مانده است. با این حال، این در واقع بهترین کاری است که این نژاد از دهه 1960 انجام شد، زمانی که آنها تقریباً منقرض شدند. محبوبیت آنها در حال افزایش است. تا حدی به این دلیل که آنها اسب های همه کاره ای هستند. اینها اسب های فوق العاده ناهمواری هستند. اجداد آنها شوالیه ها را به نبرد می بردند که به قدرت و شجاعت فوق العاده ای نیاز دارند. بعدها، آنها برای کارهای مختلف، از جمله کار مزرعه و حمل و نقل استفاده شدند. به خصوص در ناهموارترین زمین آنها حتی در جنگل‌داری برای جابجایی در مکان‌هایی که وسایل نقلیه مکانیزه قادر به دسترسی به آنها نبودند می‌شدند.
12. سافولک پانچ
از بین تمام نژادهای اسب پیشرو، سافولک پانچ تنها موردی است که به طور خاص برای کار در مزرعه ایجاد شده است. عللی که از آن پیداست، آنها در سافولک و نورفولک، که در شرق انگلستان هستند، سرچشمه را گرفته اند. این منطقه ای منزوی است و به سافولک پانچ که به آن اسب سافولک نیز گفته می شود اجازه می دهد تا به عنوان یک نژاد خالص و بدون تأثیر خارجی باقی بماند. این اسب ها تنومند، محکم و قوی هستند و شانه های صافی دارند که برای کشیدن مناسب هستند.
به‌طور متوسط، اسب‌های سافولک 1800 پوند وزن دارند و قدشان بین 16 تا 17 دست است. آنها پاهای کوتاه، رباط عقبی قوی و بدنی عضلانی و متراکم دارند. بار در سال 1880 برای اولین بار به ایالات متحده وارد شد، در حال حاضر تعداد اسب های سافولک در آمریکا از انگلستان است که در آنجا ایجاد شده است. حدود 600 اسب سافولک در آمریکا باقی مانده و تنها 200 اسب دیگر در انگلیس باقی مانده است. به لطف تلاش های چند پرورش دهنده منتخب، تعداد آنها به آرامی در حال افزایش است.
نتیجه گیری
به راحتی می توان به این باور اشتباه افتاد که همه گونه های جانوری در معرض انقراض عجیب هستند و در جنگل ها و دورافتاده زندگی می کنند. مناطق، یا رنج ناشی از جنگل زدایی. در حالی که بسیاری از حیوانات در حال انقراض با این ویژگی ها مطابقت دارند، لازم نیست برای یافتن حیواناتی که در آستانه انقراض هستند آنقدر دور سفر کنید. حتی نژادهای حیوانات اهلی نیز می‌توانند در خطر ناپدید شدن باشند، حوادثی که اخیراً با این 12 نژاد اسب که همگی در معرض خطر انقراض در نظر گرفته می‌شوند، دیده می‌شوند.