با بیش از 100 نژاد اردک که در سرتاسر جهان زندگی می کند، ممکن است تعیین شود که کدام نوع برای نگهداری به عنوان حیوان خانگی بهتر است، چالش برانگیز به نظر برسد. صدای برخی از پرندگان بسیار بلندتر از پسرعموهایشان است و برای خانه هایی با همسایگان مجاور مناسب و برخی دیگر از پروازهای ماهری هستند که در ترس از ملک شما فرار می کنند. اردک ها برای تولید گوشت و تخم مرغ استفاده می شوند، اما برخی از حیوانات خانگی بسیار خوبی هستند. پس از بررسی ویژگی‌های نژادهای مختلف، فهرستی از 7 اردک دوستان برای نگهداری به عنوان حیوانات خانگی تهیه می‌شوند.
7 دوست‌دارترین نژاد اردک خانگی عبارتند از:
1. اردک پکین
با غذای معروف چینی “اردک پکن” اشتباه اشتباه، Pekins رایج ترین اردک در آمریکای شمالی است. اولین اردک های پکین در قرن نوزدهم به ایالات متحده وارد شدند و به سرعت به دلیل رشد سریع، لاشه های جذاب و طبیعت مطیع خود به شهرت رسیدند.
مزاج پکین
پکینز در صدر فهرست ما قرار دارد زیرا طبیعت دوستانه و مهربانی با انسانها در تمام سنین دارند. بر خلاف اکثر نژادها، پکین ها وقتی آنها را می گیرید حرکت نمی کنند و برخی حتی اجازه می دهند پرهای آنها را نوازش کنید. برای خانواده‌هایی که بچه‌های کوچک دارند، پکینز همراهان خوبی هستند و دوستان بازی می‌کنند. موجود شیرین هستند، اما بسیار بلند هستند. آنها برای خانه‌های روستایی ایده‌آل هستند، اما نه برای مناطق حومه‌ای.
ظاهر اردک پکین
پکین ها پرندگانی زیبا با پرهای سفید کرکی با رنگ زرد کمی هستند. اسکناس آنها زرد مایل به نارنجی است و پاها و پاهایشان نارنجی است. آنها دارای گردن ضخیم و بلند و بالهای کوتاه هستند که برای پروازهای بلند ناکافی هستند. پس از چند سال پرورش و انتخاب، اکثر پکین ها بدون پرواز هستند.
2. اردک کایوگا
کایوگا وقتی انسانها را بالا می‌برند مطیع هستند و مراقبت از آنها نسبت به سایر نژادهایی هستند که به تنهایی نمی‌توانند غذای بسیار راحت‌تری پیدا کنند. کایوگاها علوفه جویان ماهری هستند که از خوردن حشرات و گیاهان محلی لذت می برند و نسبت به سایر نژادها کمتر از خانه دور می شوند. آنها پرنده های بدون پرواز با سینه های بزرگ و بال های کوتاه هستند. آنها پرورش دهندگان پرباری هستند و شما باید تعداد نرهای یک گله را محدود کنید زیرا برای جمعیت زیادی آماده می شوید.
اردکهای کایوگا دارای پرهای سیاه، منقار سیاه و سایه سبز رنگین کمانی جذاب روی گردن و سر خود هستند. رنگ آبی تیره تری روی بال های آنها وجود دارد. آنها پرندگان زینتی می‌شوند که بسیاری از مردم آنها را به‌عنوان شرط‌بندی پرورش می‌دهند، اما نسبت به سایر ارک‌ها کمتر هستند و در سطح جهانی در معرض خطر انقراض هستند.
3. اردک دونده هندی
دوندگان هندی که اهل آسیای جنوب شرقی هستند، در اواسط دهه 1800 به بریتانیایی کبیر معرفی شدند. بر خلاف اکثر اردک‌ها، دونده‌های هندی می‌توانند به جای پا زدن بدونند. گردن بلند و قد بلندشان باعث می شود بیشتر شودشبیه پنگوئن به نظر برسند تا اردک. علاقه ای به لانه سازی آنها را باید پرورش دهند و مراقبان آنها باشند باید تخم های آنها را جستجو کنند. دونده های هندی تخم ها را در مکان های تصادفی و در زمان های مختلف رها می کنند.
دونده‌های هندی اردکهای باهوش و دوستانه‌ای هستند که با صاحبان خود گرم می‌شوند. اگر از بدو تولد بزرگ شده باشند و زمین های زیادی برای پرسه زدن در اختیار داشته باشند، می توانند با صاحبان خود پیوند کنند و در نهایت صدای آنها را بشناسند. همیشه آنها گاهی اوقات می دوند که انگار در حال آماده شدن برای پرواز هستند، اما پروازی نمی تواند و باید از شکارچیان محافظت شود. آنها بسیار ساکت‌تر از سایر اردک‌ها هستند و فقط اردکهای مواد جک می‌زنند. دریک‌ها صدای روده‌ای را نزدیک‌تر به یک وای ایجاد می‌کنند از صدای کواک معتبر.
دونده‌های هندی احتمالاً شبیه به اردک‌ها هستند که قبلاً دیده‌شده‌اند. پاهای دورتر به سمت آنها قرار گرفته و به برجسته کردن عقب بدن وضعیت آنها کمک می کند. پرهای آنها می توانند رنگ های مختلفی از جمله سیاه، قهوه ای، سفید، آبی و قهوه ای تیره داشته باشند. به طور متوسط، تقریباً نیمی از وزن اردک های پکین هستند. آنها گردن لاغر بلند و پاهای نارنجی دارند.
اردک های کال که در قرن نوزدهم به هلند و بریتانیا معرفی شدند، از نوادگان مالارد هستند. آنها یکی از کوچکترین نژادهای اردک هستند و به عنوان پرندگان نمایشی، نسبت به سایر گونه های اردک در مسابقات بیشتر برنده شده اند. ابتدا به عنوان طعمه برای جذب گله های وحشی در انگلستان مورد استفاده قرار می گیرند. این پرنده به دلیل صدای بلندش که به عنوان “صدای اردک” برای فریب دادن اردکهای ناآگاه به سمت مرگ آنها بود، نامگذاری شد.
بعد از غیرقانونی شدن تکنیک فریب در انگلستان و سایر کشورها، اردک های کال به عنوان حیوانات خانگی و پرندگان نمایشی بزرگ شدند. اردکهای دوستداشتنی و دوستداشتنی مورد علاقه صاحبخانه‌ها و زمین‌داران روستایی هستند.
اردک‌ها از بدو تولد با انسانها گرم می‌شوند و یکی از بهترین نژادها برای کودکان هستند. آنها آنقدر کوچک و آرام هستند که بچه ها به راحتی می توانند آنها را بلند کرده و با خیال راحت حمل کنند. تماشای پرندگان خنده دار که در اطراف حرکت می کنند فوق العاده سرگرم کننده است. آنها دوست دارند وقتی در حال کاوش در زمین هستند صحبت می کنند. اردک های کال به دلیل فریادهای کر کننده شان برای محیط های حومه شهر مناسب منطقه.
اکثر اردکهای کال سیاه یا سفید هستند، اما می‌توانند رنگ‌های موجود داشته باشند، از جمله نقره‌ای، زاغی، آبی مایل به حنایی، زردآلوی، یا نقره‌ای و سفید. آنها شبیه به بستگان ملارد خود هستند، اما بسیار کوچکتر و سبکتر هستند. وزن ماده های بالغ تنها حدود 20 اونس است و دریک ها در 25 اونس کمی سنگین تر هستند. آنها نوک ها و پاهای نارنجی دارند و گردنشان کوتاه و کلفت است.
5. اردک ملارد
به‌جز اردکهای مسکووی، هر نژادی می‌تواند ریشه‌های خود را به اردک ملارد ردیابی کند. آنها به اندازه اردک پکین برای گوشتشان فرآوری نمی شوند، اما جمعیت وحشی آنها از هر گونه اردک دیگری درآمریکای شمالی تحقیقات تر است. اردکهای اردک وحشی می‌توانند مسافت‌های زیادی را در حین مهاجرت طی کنند و به عنوان حیوان خانگی، پرندگان نسبت به سایر نژادها برای فرار از قلم خود دارند.
وقتی اردک‌ها با دست بزرگ می‌شوند، با صاحبان خود رفتار دوستانه‌ای دارند. به اندازه Pekins مطیع آنها، اما حیوانات خانگی بسیار خوبی هستند که می توانند 10 تا 10 سال در اسارت زندگی کنند. اگر نتواند در طول روز در برکه یا استخر بچه شنا کنند، ممکن است مضطرب و پرخاشگر شوند. اردکهای اردک اردک‌هایی هستند که از نظر ژنتیکی سرشان را در آب پایین می‌آورند تا جانوران گیاهی و دریایی را بخورند. اگر آنها می توانند حیوانات خانگی عالی بسازند، اما دیگر نگهداری از آنها به گونه هایی برای کودکان آسان نیست.
اردکهای اردک اردک‌هایی با جثه متوسط با پرهای تیره و لکه‌های آبی براق روی بال‌هایشان هستند. دریک ها سرهای سبز و برجسته و ماده ها سرهای قهوه ای یا خرمایی با پرهای خالدار دارند. ماده‌ها به خاطر کوک‌های بلند معروف هستند، اما نرها به جز در فصل جفت‌گیری ساکت‌تر هستند.
6. اردک مسکووی
اردک های مسکووی یکی از قدیمی ترین نژادها هستند. آنها در قرن 15ام در آمریکای جنوبی توسط کاشفان اسپانیایی کشف شدند و اکثر گله های وحشی هنوز در آمریکای مرکزی و زندگی جنوبی می کنند. اردک های وحشی مسکوی در برخی کشورها یک مزاحمت می شوند. آنها در درختان لانه می سازند و وقتی به دنبال غذا هستند به باغ ها و سایر گیاهان محوطه سازی آسیب می رسانند. در آمریکای شمالی، آنها توسط مزارع تجاری کوچک برای گوشت نفیس خود بزرگ می شوند، اما صاحب خانه ها آنها را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کنند.
برخلاف خویشاوندان وحشی خود، پرندگان مسکوی نسبت به انسان ها تهاجمی نسبت. زمانی که به عنوان جوجه بزرگ می شوند، می توانند به مراقبان خود وابسته شوند. بر خلاف اکثر اردک ها، اردک مسکوی قلاب نمی کند. صدای زن برجسته تر از صدای نر است، اما برخی از کشاورزان به دلیل پچ پچ کردن به سختی آنها را «اردک زمزمه کن» می نامند. آنها پروازهای بسیار خوبی هستند، اما کشاورزان کوچک بال های خود را می بندند تا از جلوگیری کنند. اگر در یک منطقه نیمه گرمسیری زندگی می کنید، می توانید برای کاهش هزینه های کنترل آفات خود را به گله ای از اردک های مسکوی خانگی تکیه کنید. آنها در جست‌وجوی سوسک‌ها، پشه‌ها، مورچه‌ها، عنکبوت‌ها و سایر حشرات برتری دارند.
اردکهای مسکوی می‌توانند رنگ‌ها و الگوهای ترکیبی داشته باشند، اما اکثر آنها هستند کلوچه، پایی (سیاه و سفید)، یاسی، شکلاتی، آبی یا گاومیش. دریک ها بسیار سنگین تر از مواد هستند و زگیل های برجسته ای در اطراف صورت و سر خود دارند. آنها اسکناس های قلابی دارند که به آنها کمک کند تا از لانه درختان خود خارج شوند و پنجه های تیز برای بالا رفتن.
7. اردکهای روئن
اردک های روئن به عنوان حیوانات خانگی آرام و دوستانه هستند. بزرگان بزرگتر از آن هستند که توسط بچه های کوچک ادارات می شوند، اما آنها تهاجمی احتمال دارد و احتمال دارد که انسان را گاز بگیرد. آنها برای پرواز خیلی سنگین هستند و از جست و جوی حشرات در اطراف برکه ها و نهرها لذت می برند. آنها کمتر از اردکهای اردک متحرک و پرهیاهو هستند، اما به اندازه‌های ساکت هستند که در یک ملک حومه شهر بمانند قرار دارند.
پرندگان نر روئن مانند اردک اردک، سرهای سبز براق و پرهای تیره دارند. ماده ها دارای سرهای خرمایی یا قهوه ای با پرهای قهوه ای و سفید خالدار هستند. هر دو جنس دارای سینه های پهن، گردن کلفت و ساق و پاهای نارنجی هستند.
آیا پیوندی برای نگهداری اردک به عنوان حیوان خانگی وجود دارد؟
در ایالات متحده، هر ایالت و کشور قوانین متفاوت در مورد مالکیت پرندگان آبی دارند. برخی از شهرداری ها فقط جوجه ها را برای مناطق حومه شهر مجاز می دانند و برخی دیگر از هر نوع پرنده اهلی ممنوع می باشند. قبل از خرید جوجه ها یا بزرگسالان، قوانین محلی خود را بررسی کنید و برای دستورالعمل های زیستگاهی با یک مقام شهری صحبت کنید. ممکن است شهر شما اجازه ورود اردک را بدهد، اما عهدنامه‌های محله‌ها می‌توانند ساکنان خود را از نگهداری پرندگان آبی منع کنند. اگر در نزدیکی همسایگان دارید، بهتر است نژادی آرام انتخاب کنید تا از شکایات سر و صدا و شکایت های احتمالی جلوگیری کنید.
کدام نژاد اردک برای مناطق حومه شهر بهتر است؟
اردکهای مسکویی آرام‌ترین گونه‌ها در نظر گرفته می‌شوند و برای مزارع کوچک یا مناطق حومه شهر عالی هستند. دونده‌های هندی و اردکهای کایوگا نیز پرنده‌های آرام و آرامی هستند که تا زمانی که فضای کافی برای علوفه داشته باشند، در حومه شهر زندگی خوبی دارند. اردک‌ها و پکینز از پر سر و صداترین اردک‌ها هستند و باید از پرورش آنها جلوگیری کنید، چرا که در مزرعه‌های کوچک یا خانه‌ای منزوی زندگی کنید.
به:
نیز مراجعه کنید
- 32 جالب و سرگرم کننده درباره اردک که هرگز نمی دانستید
- 20 نژاد اردک در آرکانزاس (همراه با تصاویر)