اگر طوطی‌های وحشی را با زیستگاه جنگل‌های بخارآلود مرتبط می‌دانید، ممکن است استفاده از طوطی‌ها در جنگل‌های نه بیشتر بخارآلود آیووا می‌شدند. بله، آمریکا زمانی محل زندگی گونه بومی طوطی خود، پاراکیت کارولینا بود. متأسفانه، این پرندگان رنگارنگ اکنون نه تنها در طبیعت، بلکه در اسارت نیز منقرض شده اند. در این مقاله، در مورد طوطی‌های کارولینا، شکل ظاهری و دلیل منقرض شدنشان بیشتر می شود.
نامهای رایج:
پاراکیت کارولینا، کارولینا کانور
نام علمی:
Conuropsis carolinensis، زیرگونه: C.c. کارولیننسیس، سی.سی. ludovicianus
اندازه بزرگسالان:
13 اینچ
امید به زندگی:
30-35 سال در اسارت
منشا و تاریخچه
پاراکیت های کارولینا هزاران سال قبل از ورود مهاجران اروپایی در قاره آمریکای شمالی حضور داشتند. آنها در طول روزهای اولیه آمریکا یک منظره رایج در سراسر محدوده خود بودند. در قرن‌های 18ام و 19ام، این پرندگان در باتلاق‌ها و تالاب‌های جنوب شرقی و دره‌های رودخانه‌ای جنگلی غرب میانه یافتند.
پاراکیت های کارولینا شمالی ترین گونه پاراکیت شناخته شده بودند. گمان می رود دامنه آنها تا شمال پنسیلوانیا و در غرب تا نبراسکا بوده است. اعتقاد بر این است که نزدیکترین خویشاوندان آنها Aratingaپاراکیت های آمریکای مرکزی و جنوبی بودند. تعداد طوطی‌های کارولینای وحشی در طول قرن 19 کاهش یافت و آخرین پرنده وحشی در سال 1904 کشته شد. در سال 1918، آخرین طوطی‌های کارولینا در اسارت در یک باغ‌وحش مرد.
رفتار در طبیعت
به نظر می رسد طوطی های کارولینا پرندگانی بسیار اجتماعی بوده اند. در اوج جمعیت، گله‌هایی از 200 تا 300 پرنده دیده می‌شوند که با هم به دنبال غذا و تغذیه بودند. این طوطی‌ها چند ساعت اولیه صبح و اوایل عصر را به شکار غذا می‌گذرانند، گاهی اوقات در فواصل طولانی.
تصور می‌شود که طوطی‌های کارولینا در نواحی توخالی درختان بزرگ لانه می‌سازند و خانه‌های دارکوب قدیمی را اشغال می‌کنند. جفت طوطی های کارولینا به احتمال زیاد تا آخر عمر جفت می شوند. بر اساس گزارش‌ها، چند طوطی ماده کارولینایی تخم‌های خود را در یک لانه گذاشته‌اند که رفتاری نادر برای طوطی‌ها دارد. طوطی بچه کارولینا حتی پس از اینکه می‌توانند پرواز کنند و لانه را ترک کنند، به بالاتر از مراقبت والدین خود نیاز دارند.
گفتار و صداگذاری
طوطی‌های کارولینا مانند انواع طوطی‌هایی که هنوز وجود دارند، پرنده‌های سر و صدایی بودند. صداهای بلند آنها که با دقت بیشتر به عنوان جیغ توصیف می شود برای اجازه دادن به دسته های دسته های پراکنده طوطی ها برای ارتباط با فواصل طولانی مفید بود. از آنجایی که گله ها بسیار بزرگ بودند، طوطی های انفرادی نیز برای کمک به یافتن جفت یا جوان در میان جمعیت صدا می کردند.
طوطی‌های کارولینا پرنده‌های رنگارنگی بودند که بدن‌شان سبز بود، بالای آن تیره‌تر و زیر آن روشن‌تر بود. گردن و بالای بالهایشان زرد روشن و سر و صورتشان قرمزمایل به نارنجی بود. هم پاها و هم منقارشان سفید کم رنگ بود. رنگ نرها و ماده هاسان بود، اما نرها یک کمی بزرگتر بودند.
رژیم غذایی و تغذیه
دانه‌ها، جوانه‌ها و میوه‌های درختان و علف‌های مختلف منابع غذایی اولیه طوطی‌های کارولینا بودند. یکی از غذاهای مورد علاقه این طوطی ها کاکلبور بود که برای بسیاری از حیوانات دیگر سمی است. شایعات حاکی از آن است که این غذای سمی ممکن است طوطی‌های کارولینایی خود را برای شکارچیانی مانند گربه‌ها سمی کرده باشد.
طوطی‌های کارولینا نیز با نوشیدن آب نمک و خوردن خاک شور در کناره‌های رودخانه، مواد مغذی ارزشمندی به دست آوردند. ماکائوهای وحشی و انواع دیگر سیم را نشان می دهند مشابه امروز.
چرا پاراکیت های کارولینا منقرض شدند
پس از تحقیقات تحقیقات، تحقیقات به این نتیجه رسیده اند که ترکیبی از عوامل منجر به انقراض طوطی کارولینایی شده است. متأسفانه ها در همه آنها نقش دارند انسان.
از دست دادن زیستگاه یکی از بزرگترین عواملی بود که باعث زوال طوطی کارولینایی شد. پاکسازی جنگل ها باعث می شوند که پرندگان لانه های آشیانه و بسیاری از منابع غذایی طبیعی خود را از دست بدهند. طوطی های کارولینایی نمی تواند به سرعت تولید مثل کند، و بدون فضای کافی برای لانه سازی بسیار سخت تر شود.
از سایر عواملی که در قراضه طوطی‌های کارولینایی نقش دارند می‌توان به شکار پرندگان برای نگهداری به عنوان حیوان خانگی و احتمالاً بیماری‌هایی که در طیور اهلی اشاره می‌کنند، مشاهده کرد. مهاجران همچنین زنبورهای عسل را به محدوده خانه طوطی ها وارد کردند که باعث شد بیشتر از دست رفتن فضای لانه سازی شود زیرا زنبورها درختان توخالی را برای کندوها تصرف کردند.
آیا پاراکیت کارولینا هرگز نمی تواند بازگردد؟
در واقع، این موضوع کاملاً دور از ذهن نیست. هیچ طوطی زنده ای در کارولینایی وجود ندارد، بسیاری از اسکلت ها و نمونه های سوار شده در موزه های سراسر جهان باقی مانده اند. به عنوان بخشی از تحقیق در مورد علت انقراض پرندگان، دانشمندان کل کد ژنتیکی آنها را ترسیم کردند.
در نهایت، هدف این است که بتوانیم طوطی‌های کارولینا را به زیستگاه قدیمی خود بازگردانیم. در حالی که تحقیقات در مورد این امکان مورد نیاز است، ممکن است که یک روز دوباره طوطی های وحشی را در جنگل های آیووا ببینیم آنقدرها را که فکر می کنید دور از ذهن نیست.
نتیجه گیری
متأسفانه، بشریت آشکار درس خود را از انقراض طوطی کارولینا بیاموزد. جلسات طوطی‌ها و طوطی‌های وحشی از جمله گونه‌های در معرض خطر انقراض در جهان هستند. بسیاری از عواملی که منجر به مرگ طوطی‌های کارولینایی می‌شوند، پرندگان وحشی مدرن را تهدید می‌کند، به دست دادن زیستگاه.
تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی وحشی یکی دیگر از منابع اصلی کاهش جمعیت در طبیعت است. اگر عاشق پرندگان عجیب و غریب هستید، می توانید از راه طوطی کارولینایی نجات دهید. برای جلوگیری از حمایت از تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی، پرندگان خانگی فقط از منابع معتبر خیداری کنید. اگر می توانم، به سازمان هایی که برای نجات پرندگان وحشی و زیستگاه آنها کار می کنند، کمک مالی کنید.