اگرچه اردک ها برای تخم مرغ و گوشت بزرگ می شوند، بسیاری از صاحبان خانه از نگهداری آنها به عنوان حیوان خانگی لذت می برند. آنها به اندازه سگ‌ها و گربه‌ها دوست‌داشتنی هستند، اما اردک‌هایی که از بچه‌های جوجه‌آوری بزرگ شده‌اند، صاحبانشان را در اطراف حیاط تعقیب می‌کنند و با گریه‌های با روحیه یا تکان سرشان محبت می‌دهند. اردک ها نسبت به برخی از اقوام پرندگان خود از زندگی طولانی تری دارند، اما در اسارت بسیار طولانی تر از طبیعت زندگی می کنند.
اردکهای وحشی و اهلی با تهدید دائمی شکارچیانی مانند شاهین، روباه، و کایوت‌ها هستند. زمانی که اردک ها به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، بال های آنها بریده می شود تا نتوانند پرواز کنند. داشتن پرندگان بدون پرواز برای صاحبان آنها سودمند است، اما به نفع خود پرندگان نیست زیرا آنها نمی توانند بدود یا پرواز کنند. اگر می‌خواهید به‌عنوان حیوان خانگی پرورش دهید، می‌خواهیم زندگی پرندگان را مورد بحث قرار دهیم تا نشان دهیم برای ایمان و سالم نگه داشتن آنها چه چیزی لازم است.
میانگین طول عمر یک اردک چقدر است؟
گونه‌های متعددی از اردک‌ها در سرتاسر جهان زندگی می‌کنند، اما ما بر روی زندگی اردک‌ها توجه می‌کنند زیرا آنها یکی از رایج‌ترین نژادهایی هستند که در اسارت نگهداری می‌شوند. اردک اردک 5 تا 7 سال در طبیعت زندگی می کنند، اما پرندگان می توانند بیش از 10 سال در اسارت زندگی کنند. به طور معمول، گونه های کوچکتر اردک ها بیشتر از گونه های بزرگتر عمر می کنند. اردکهای بانتم طولانی‌تر از بسیاری از گونه‌های عمر می‌سازند و به طور متوسط 10 تا 12 سال عمر می‌کنند. طبق کتاب رکوردهای جهانی گینس، طولانی ترین اردک ها جفتی بودند که می کردند. 49 ساله شدن بعید است که رکورد به این زودی شکسته شود، و یک درخت اردک خوش شانس است که تا 20 سال عمر می کند.
چرا برخی از اردک ها بیشتر از بقیه عمر می کنند؟
اگر اردک ها با رژیم غذایی مناسب، سرپناه و محافظت در برابر باارچیان بزرگ شوند، می شکند بیشتر از زندگی وحشی زندگی کنند. بدون آزادی پرواز، اردکهای اهلی در برابر آسیب‌پذیر هستند، زمانی که مراقبان آنها هستند را برای حفظ محیط امن انجام می‌دهند، اردک‌ها از زندگی شادتری می‌شوند. مراقبت از اردک ها به اندازه سایر حیوانات مزرعه آسیب نیست، اما این عوامل سلامت و طول عمر پرنده را تعیین می کنند.
1. تغذیه
در زمستان، اردک‌ها غذای بیشتر به تابستان میخورند. پرندگان همه چیزخوار هستند و دوست دارند حشرات تابستانی را بخورند. اگر یک جفت اردک داشته باشید، آنها می توانند با کاهش توجه جمعیت حشرات، هزینه های نابودگر شما را کاهش دهند. والدین اردکی که در تامین غذای پرندگان آبزی مشکل دارند، می توانند تا زمانی که کمی مخمر آبجو به غذا اضافه کنند، غذای مرغ را جایگزین کنند. مخمر نیاسین را می کند و از مشکلات مفاصل پرنده جلوگیری می کند.
2. محیط و شرایط
اردکهای اهلی در مقایسه با سایر گونه‌های پرندگان بسیار مقاوم هستند. آنها می‌توانند سرد و گرم را تحمل کنند، اما برای محافظت از آنها در برابر دمای زیر به سرپناه کافی نیاز دارند. اردک ها به دلیل سازگاری با شرایط مختلف محیطی ارزشمند هستند و به اندازه جوجه ها در برابر بیماری های مربوط به بیماری و کک حساس هستند. از آنجایی که اردک ها بیشتر ساعات بیداری خود را به بازی در آب می گذرانند، بسیاری از انگلیسی ها را که سعی در تغذیه از آنها دارند غرق می کنند.
3. اندازه محوطه/محل زندگی/هوبخوان
هر اردکی که در یک پناهگاه زندگی می کند باید حداقل 4 متر مربع فضا برای حرکت در فضای داخلی داشته باشد. اگر دو اردک اردک دارید، یک ساختمان کوچک به اندازه یک آلاچیق یا سوله کوچک باید پرندگان را در خود جای دهد. ساختمان نیازی به عایق بندی خیلی خوب ندارد، اما برای دور نگه داشتن شکارچیان به سقف محکم و کف محکم نیاز دارد. روباه‌ها و کایوت‌ها می‌توانند زیر ساختمان را حفاری کنند تا به اردک‌ها برسند، و شما نیاز به پوشش کف دارید. مانند بتن یا وینیل برای ایمن نگه داشتن اردک ها.
4. اندازه
بالاردهای نر بالغ می توانند تا 3.5 پوند وزن داشته باشند و معمولاً 20 تا 26 اینچ طول دارند. ماده ها فقط کمی سبک تر و کوتاه تر از نر هستند. اگر یک اردک کمتر یا بیشتر از وزن متوسط باشد، احتمالاً یک بیماری پزشکی دارد و ممکن است به اندازه یک پرنده معمولی عمر نکند باشد.
5. جنسیت
بالاردهای نر (دراک) ظاهر رنگارنگ تری نسبت به همتایان ماده خود دارند. هر دو جنس بر روی پرهای خود لکه های آبی رنگی دارند، اما دریک ها دارای سر کمانی سبز تیره، منقار زرد روشن و بدن خاکستری هستند. ماده ها سر قهوه ای، منقار قهوه ای و نارنجی و بدن قهوه ای دارند. نرها دارای یک پر دم خمیده به نام پر دریک هستند که ماده ها فاقد آن هستند.
6. ژن
مالارد تا آغاز قرن بیستم به ندرت در آمریکای شمالی دیده می شد. با توسعه کشاورزی در سراسر کانادا و ایالات متحده، اردک های اردک برای غذا و زیستگاه با اردک های سیاه رقابت می کنند. جمعیت اردک سیاه از سال 1950 تا 1980 در مقایسه با کاهش یافتن و جمعیت اردک اردک افزایش یافت. گاهی اوقات، اردکهای اردک وحشی با اردکهای سیاه تکثیر می‌شوند و این کار به اردک هیبریدی می‌شود که دارای DNA اردک و اردک سیاه است. اگر بتوانید یک اردک هیبریدی یا یک اردک خالص یکی را انتخاب کنید، اردک خالص شانس بین برای زندگی سالم بدون مشکلات پزشکی دارد.
7. تاریخچه پرورش
8. مراقبت‌های بهداشتی
اردک ها در بیشتر عمر خود نسبتاً سالم هستند، اما زمانی که بالغ می شوند ممکن است از مشکلاتی و حرکتی رنج ببرند. مرغابی ها دارای پاهای کوتاه و کودنی هستند که با افزایش سن برای تحمل وزن خود تلاش می کنند. از آنجایی که اردک ها بیشتر عمر خود را در آب می گذرانند، آب شیرین و تمیز برای نوشیدن و حمام است. پرندگان در برابر بوتولیسم آسیب پذیر هستند و باید یک بار در روز آب استخر خود را تعویض کنند.
اردک ها نیز بسیار مستعد به آسیب های ناشی از کپک هستند. قالب‌گیری مواد غذایی یا ملافه‌های آلوده می‌تواند منجر به مشکلات اشتها، افسردگی، آتاکسی، opisthotonos و متأسفانه مرگ شود. . تعداد زیادی از حیوانات اهلی مزرعه، اردک ها نیازی به واکسیناسیون سالانه یا کرم زدایی ندارند.
6 مرحله زندگی یک اردک
1. مرحله جنینی
بالاردها 25 تا 27 روز را در تخم می گذرانند تا از تخم خارج شوند. هر نژاد دوره جوجه کشی متفاوتی دارد و اردک های مسکوی با 35 روز بیشترین دوره کمون را دارند. در روز هفتم پس از گذاشتن تخم ها، می توانید از تکنیک های کندلینگ استفاده کنید برای بررسی پیشرفت جنین کندل شامل نگه داشتن چراغ قوه در مقابل تخم مرغ و بررسی رگ ها است. تخمک‌های بارور دارای رگ‌های ریز خواهند بود و تخمک نابارور بدون رگ‌ها شفاف به نظر می‌رسد.
2. جوجه کشی
تخم‌های اردک مانند سایر پرندگان به طور همزمان از تخم خارج نمی‌شوند. این یک پروسه کند و پر زحمت است که می تواند تا 48 ساعت بکشد. پس از بیرون آمدن اردک ها تا 24 ساعت به غذا نیازی ندارند. جوجه کشی ها با یک لایه ریز از پر پوشیده شده اند که در نهایت با پرها جایگزین می شوند. پرهای آنها تا 3 هفتگی شروع به رشد نمی کنند. جوجه کشی ها به آب تازه نیاز دارند، اما اگر آب خیلی مهم باشد، خطر غرق شدن آنها وجود دارد.
3. نوجوان
وقتی اردک ها 3 تا 5 هفته سن دارند، آنها را نوجوان می دانند. پرهای آنها در این دوره به سرعت رشد می کنند، اما تا حداقل 5 هفتگی نمی توانند پرواز کنند.
4. بزرگسالان جوان
بعد از 8 هفته، اردک‌ها بالغ جوان می‌شوند، اما اردک‌ها برای جفت‌گیری باید حداقل تا 5 ماهگی صبر کنند. اردکهای اردک ماده معمولاً تا یک تخمین نمی‌گذارند.
5. بالغ بالغ
اگر اردک‌ها می‌توانند 10 سال یا بیشتر عمر کنند، اما بیشترین فعالیت آنها 3 تا 5 سال است. بزرگسالان بالغ از 5 تا 7 سال شروع به مشکل در پاها و مفاصل خود می کنند.
6. ارشد
اردک های مسن در رژیم غذایی خود به میزان کمتر و ویتامین ها و مواد معدنی بیشتری دارند. چاقی مشکل مهمی برای مرغابی های سالخورده و اردک های پکنی است، اما می توانید برای سالم نگه داشتن پرندگان آبزی با غذای کم تغذیه کنید.
چگونه سن اردک خود را تشخیص دهید
تعیین سن دقیق چالش برانگیز است، اما می‌توان به دنبال نشانه‌هایی بود که نشان می‌دهد جوان یا بالغ است. اردک های جوان در حال جایگزینی پرهای خود هستند. اگر پرنده های دم پرنده را بررسی کنید، بریدگی های کوچک در پرها به این معنی است که پرنده جوان است. با این، در زمستان و تابستان، برخی از برخی از پرهای بریده بریده خود را به دست می آورند و آنها را از حالان مواد غذایی تشخیص می دهند.
پرهای مخفی پشت اردک اردک نشانگر دیگری از سن آن است. اگر پوشش ها گرد و پهن باشد، اردک بالغ است. نوجوانان دارای پوشش های نوک تیز یا مثلثی هستند.
نتیجه گیری
اردک ها آنقدر خوش شانسی دارند که به اندازه طوطی کنند، اما با مراقبت مناسب برای زندگی بیش از 10 سال زندگی کنند. محافظت از پرندگان در برابر شکارچیان و تامین آب شیرین و غذای فراوان به آنها کمک می کند تا از زندگی بدون دردسر لذت ببرند. اردک ها موجودات اجتماعی هستند و هر کسی که علاقه مند به داشتن یک اردک به عنوان حیوان خانگی است باید دو اردک خریداری کند. یک اردک انفرادی اگر همراهیشگی داشته باشد نمی تواند زنده بماند. اردک‌ها حیوانات خانگی استثنایی می‌سازند تا زمانی که بفهمند به اندازه سگ‌ها و گربه‌های خانگی مهربان هستند. اگر از تکان دادن بیش از حد یا تمیز کردن استخر حمام آزارتان نمی دهد، اردک می تواند حیوان مناسبی برای شما باشد.
- 27 نژاد اردک در ایالت واشنگتن (همراه با تصاویر)
- 16 نوع اردک در کارولینای جنوبی (همراه با تصاویر)