5 نژاد اسب سوئدی

در حالی که سوئد مکان نسبتاً کوچک است، چندین نژاد اسب از سوئد سرچشمه گرفته اند. شرایطی که ممکن است انتظار داشته باشید، این اسب ها همه تا حدودی شبیه به هم هستند زیرا از یک منطقه جغرافیایی منشا گرفته اند.

5 ​​نجاد اسب سوئدی:

1. پونی گوتلند

پونی گوتلند را گوتلند روس نیز می نامند. این یک نژاد نسبتاً قدیمی از اسب‌های اسب است که ادعا می‌کنند نوادگان تارپان‌ها، یک نژاد منقرض شده از اسب‌های باستانی است. این اسب باستانی ممکن است پس از آخرین عصر یخبندان در جزیره کوچک گوتل به دام افتاده باشد که به نژادی تبدیل شود.

این تنها نژاد پونی است که بومی سوئد است. آنها مربوط به اسب اولاند بودند که در جزیره همسایه سرچشمه می گرفت. با این حال، این نژاد اسب در اوایل قرن بیستم منقرض شد.

این اسب‌ها ساختار بسیار سبک و دمی کم‌تنظیم دارند. آنها معمولاً در حدود 11.1 قرار دارند تا حدود 12.3 بیشتر از انتهای این محدوده معمولاً مورد توجه است. این پونی علیرغم جثه کوچکی است که نسبتا دارد و بزرگان کوچک و کودکان می توانند آن را سوار کنند. سم آنها عالی و سخت است، بنابراین در زمین های چالش برانگیز به خوبی عمل می کنند.

بای و آرد آلی رایج ترین رنگ برای این نژاد هستند. با این حال، آنها همچنین می توانند شاه بلوطی، سیاه، پوست سیاه و پالومینو باشند. تنها رنگ‌هایی که قابل قبول هستند، دان، خاکستری و پینتویی هستند.

امروزه، پونی‌های گوتلند هنوز تا حدودی آزادانه در این جزیره حرکت می‌کنند. برخی از مناطق محافظت شده است، که به پونی اجازه می دهد بدون تداخل پرسهند و زندگی کنند. یک گله کوچک نیمه وحشی نیز در یک منطقه محصور در Lojsta Moor زندگی می کند.

اغلب، این اسب‌ها بیشتر توسط مدارس سوارکاری استفاده می‌شوند، زیرا این اسب‌سواری‌ها در بین کودکان معروف هستند. آنها همچنین در پرش با نمایش، مسابقه و درساژ به دلیل ماهیت آسان برای آموزش عالی هستند.

2. اسب سوئدی شمالی

در حالی که این نژاد نسبتاً کوچک است، آنها یک اسب سنگین در نظر گرفته می شوند. آنها نزدیک به نژادهای مشابه در نورژ، مانند Dolehest هستند.

این اسب‌ها در دوران مدرن با دقت پرورش داده می‌شوند. تمام حیواناتی که قصد پرورش دارند باید به طور کامل آزمایش کنند تا از مناسب بودن آنها برای پرورش اطمینان حاصل شود. پاها و سم‌ها عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌شوند تا مطمئن شوند که هیچ ناهنجاری وجود ندارد. آنها بیشتر برای خلق و خو و باروری پرورش داده می شوند، ظرفیت خود کشش آنها نیز مهم است.

مثل بسیار از اسب‌های بادگیر، اسب سوئدی شمالی آموزش آسان و کاملا مطیع است. با وجود کوچکتر، آنها قوی و مستحکم هستند. آنها همچنین به دلیل جثه کوچکترشان نسبت به اکثر اسب های درنده چابک تر هستند. آنها به دلیل سلامتی عالی و طول عمر طولانی خود که به برنامه های سخت گیرانه پرورش آنها مرتبط هستند، مشهور هستند.

این اسب‌ها معمولاً برای مسابقات انجام می‌شود، برای کارهای کشاورزی و جنگل‌داری نیز مناسب هستند. آنها خاص در انواع فعالیت های تفریحی سوارکاری استفاده می شوند.

3. تروتر اسکاندیناویایی Coldblood

مقایسه نریان در حدود 15.1 دست است. با این حال، همه آنها 14.2 دست نگه دارند. رایج ترین رنگ خلیجی است. با این، آنها را می توان به شاه بلوطی و سیاه رنگ نیز یافت. در مقایسه با اسب های دیگر، این نژاد نسبتا کوچک است. آنها برای زمستان های اسکاندیناوی به خوبی توسعه یافته اند، زیرا در زمستان مقدار زیادی مو ایجاد می کنند.

این نژاد به ندرت در خارج از شمال اروپا یافت می شود. بیشتر برای مسابقات هارنس استفاده می شود، جایی که در گرمای مشترک رقابت می کنند.

4. آردن سوئد

آردن سوئدی اولین بار در اواخر قرن نوزدهم در سوئد پرورش یافت. این اسب کاملاً کاربردی است و برای کار روی کشاورزان پرورش یافته است.

ارتفاع این اسب با جثه متوسط ​​15.2 تا 16 دست است. وزن آنها حدود 1200 تا 1600 پوند است. آنها تا حدودی فشرده و بسیار عضلانی هستند. پاهای آن‌ها به طرز شگفت‌آوری تنومند، با مقداری پرهای شل روی سم‌هایشان است. معمولاً این اسب‌ها در رنگ‌های سیاه، رنگ‌های خونی و شاه بلوطی هستند.

به دلیلی که این اسب توسعه یافته است، می توان به راحتی در برابر آب و هوای شدید مقاومت کند. این اسب ها نگهبانان آسانی هستند و کار با آنها بسیار آسان است. به همین دلیل، زمانی که کشاورزان به یک اسب عملی نیاز دارند، محبوب هستند. آنها همچنین بسیار سالم هستند و طول عمر مناسبی دارند.

این نژاد برای اولین بار با تلاقی اسب های آردن با اسب سوئدی شمالی ایجاد شد. این خاصیت با تولید اسب های آردن انجام می شود. این امر اندازه و قدرت اسب سوئدی را بهبود بخشید و در عین حال به آن اجازه داد تا در برابر دماهای شدیدتر مقاومت کند. Studbook برای اولین بار در سال 1901 ایجاد شد.

امروزه، آردن سوئدی یک گاری معروف است، اسباب اصلی مزرعه آنها را بررسی کرده است. هنوز هم برای حمل الوار در مناطقی که ماشین آلات غیرقابل دسترسی دارند استفاده می شوند. این اسب هنوز هم بخش بزرگی از جمعیت اسب های سوئدی را تشکیل می دهد.

5. سوئدی Warmblood

این نژاد اسب در سوئد توسعه یافته است. با این حال، از اسب های تولیدی در قرن هفدهم می آید – نه از اسب های بومی. اسب های وارد شده در این مدت بسیار متنوع بودند و از بسیاری وارد بودند. احتمالاً تا زمانی که یک نژاد کاملاً جدید ایجاد شد، آنها به روشی تصادفی دو رگه شدند.

این تنها اسب سوئدی است که از اسب های وارداتی سرچشمه می گیرد. در حالی که این اسب در قرن هفدهم شروع به کار کرد، تنها در دهه 1920 بود که به شدت توسعه یافت.

امروزه بیشتر از اسب به عنوان اسب سواری استفاده می شود. سرعت های راحت و مستقیم دارد که سوار شدن آن را بسیار آسان می کند. نسبتاً خوش تیپ و بسیار متنوع هستند. این اسب ها نیز اسب های رانندگی خوبی هستند و به سراسر جهان صادر می شوند.

از نظر فنی، این اسب ها می توانند هر رنگ ثابتی داشته باشند. با این حال، هر اسب نر با رنگ خاص با مشکلات سلامتی ممکن است مجوز پرورش ردریافت نکند. این اسب ها بررسیً شاه بلوطی، خلیجی و قهوه ای هستند. آن‌ها معمولاً سیاه‌پوستان واقعی، ممکن است به نظر برسند باشد. همچنین ممکن است خاکستری و غرغر شوند، این موارد نیز نادر هستند.